Beter een goede buur dan een verre vriend: een oplettende buur redt de dag
Een man van 85, woonachtig in een aanleunwoning, loopt zoals elke ochtend naar de brievenbus bij de ingang van het gebouw om zijn krant te halen. Uit gewoonte werpt hij even een blik door het keukenraam van zijn 93-jarige buurvrouw, bij wie hij altijd een oogje in het zeil houdt. Dit keer ziet hij haar op de grond liggen. Ze probeert zichzelf op te trekken aan een tafelpoot, maar zonder succes.
Geen sleutel, geen netwerk
De buurman wil direct helpen, maar kan niet naar binnen – hij heeft geen sleutel. Dat heeft niemand. Mevrouw leeft op zichzelf, met een heel klein netwerk. In de loop der jaren is haar vertrouwen in anderen afgenomen. Ze is weduwe, heeft geen kinderen, en het contact met familie is minimaal.
De dorpsondersteuner heeft eerder al het contact gelegd en gezorgd voor een wekelijkse vrijwilliger, met wie mevrouw inmiddels een goede klik heeft. Ook bezocht ze de Huiskamer van Oirschot, waar ze onverwacht een ver familielid ontmoette. Deze helpt haar nu met de administratie. Maar verder doet mevrouw alles zelf – van lichamelijke verzorging tot het huishouden.
Hulp komt op tijd
De buurman belt 112. Ambulance en politie komen ter plaatse en breken de deur open. Mevrouw is gelukkig bij kennis, maar kan niet opstaan. Ze wordt meegenomen naar het ziekenhuis. De buurman wordt genoteerd als eerste contactpersoon.
De dorpsondersteuner hoort via buurtbewoners wat er is gebeurd en neemt contact op met de buurman. Er worden telefoonnummers uitgewisseld. Ook de vrijwilligers worden op de hoogte gebracht. De dorpsondersteuner blijft in contact met het ziekenhuis en zorgt dat de buurman de sleutels van het nieuwe slot beheert.
Zorgzame kring groeit
Om beurten bezoeken de buurman, vrijwilligers en de dorpsondersteuner mevrouw in het ziekenhuis. Ook worden contactpersonen uit haar telefoonlijst geïnformeerd. Dat leidt tot hernieuwd contact met een dierbare bekende uit een ander dorp, met wie mevrouw veel deelt. Deze persoon blijkt nu van grote betekenis.
Kleine momenten, grote gevolgen
In het ziekenhuis blijkt dat mevrouw niets heeft gebroken, maar dat ze gordelroos op haar rug heeft – iets wat ze zelf niet had opgemerkt. Ze moet een week in isolatie worden verpleegd, en daarna thuis verder behandeld worden. De transferverpleegkundige regelt thuiszorg.
De buurman haalt haar op uit het ziekenhuis. Mevrouw geeft aan dat ze nu toch graag een alarmeringssysteem en een sleutelkastje wil. De dorpsondersteuner gaat dit voor haar regelen.
Een klein netwerk kan levens redden
Als de buurman die ochtend niet had omgekeken, had dit verhaal een veel zorgelijker afloop kunnen hebben. Was mevrouw op een andere plek gevallen, dan had de vrijwilliger haar misschien pas dagen later gevonden. Het laat zien: hoe klein een netwerk ook is, het is van levensbelang.