Een bezorgde buurvrouw nam contact op met de dorpsondersteuner om hulp te vragen voor een echtpaar dat op een vakantiepark woonde. De man was lichamelijk zo beperkt dat hij nauwelijks buiten kwam, en zijn vrouw, die de volledige zorg voor hem op zich nam, stond er vrijwel alleen voor. Het stel wilde graag een huurwoning in het dorp, maar de situatie leek uitzichtloos.

Obstakel na obstakel

Het echtpaar dacht ingeschreven te staan bij Wooninc., maar ontdekte te laat dat ze hun inschrijving niet jaarlijks hadden verlengd. Hierdoor stonden ze steeds onderaan de wachtlijst bij het reageren op woningen. Een urgentieverklaring was nodig om voorrang te krijgen.

Hun grootste wens was een aanleunwoning, maar ook daar liepen ze tegen regels aan. Aanleunwoningen zijn alleen beschikbaar voor mensen die minstens 20 uur zorg ontvangen van de Thuiszorg, maar deze kwam niet graag naar het afgelegen vakantiepark. Ondertussen stond de vrouw er alleen voor en raakte ze uitgeput van de zware zorg voor haar man.

Zoektocht naar oplossingen

De dorpsondersteuner zette alles op alles om een oplossing te vinden. Ze nam contact op met Wooninc. en Joris Zorg, die samen een pilot gestart waren in Middelbeers. Deze pilot bood precies wat het echtpaar nodig had: een aanleunwoning naast een verpleeghuis, waarbij 24-uurs zorg door Joris Zorg werd geleverd. De echtgenote mocht ook in de woning blijven wonen, terwijl haar man de zorg zou ontvangen die hij nodig had.

Maar om in aanmerking te komen, was een WLZ-indicatie (Wet Langdurige Zorg) noodzakelijk. De dorpsondersteuner werkte samen met de huisarts en Joris Advies om deze indicatie aan te vragen. Ondertussen hielp ze het echtpaar met het opnieuw inschrijven voor een woning en zorgde ze dat alle partijen op de hoogte bleven.

De WLZ-indicatie werd goedgekeurd, en dankzij de unieke combinatie van zorg en wonen via de pilot stonden ze nu bovenaan de lijst. Het echtpaar kreeg de aanleunwoning toegewezen en kon eindelijk verhuizen.

De nieuwe woning, grenzend aan een verpleeghuis, gaf hen weer perspectief. De man kreeg de zorg die hij nodig had en kon met een scootmobiel naar buiten. De vrouw kon weer wat ademruimte vinden en overwoog vrijwilligerswerk te doen, zodat ze ook nieuwe sociale contacten opdeed.

Een klein gebaar, een groot verschil

Dankzij goede samenwerking tussen Wooninc., Joris Zorg, de huisarts, en de dorpsondersteuner kreeg het echtpaar weer grip op hun leven. De buurvrouw die het probleem aankaartte, speelde hierin een cruciale rol. Dit laat alleen maar zien hoe belangrijk betrokken buren zijn.