Mieke is een jonge alleenstaande moeder uit Nuenen van net 26 jaar. Mieke kwam twee jaar geleden in beeld bij het jongerenwerk. Ze is een fulltime moeder en haar wereld was klein. Haar zoontje eiste al haar aandacht, tijd en energie op. Alleenstaand moeder zijn is zwaar, maar de geboorte van haar zoon was het grootste cadeau wat haar ooit kon overkomen. ‘Haar redding’ zoals ze het zelf noemt.

Mieke haar jeugd ging niet over rozen. Ze werd jaren lang gepest, liep weg van huis, had de grootste ruzie met haar moeder en belande op haar 12e in een jeugdinstelling. Omringt door jongeren die allen een onstabiele jeugd hebben gehad, bekend zijn met chaos en daardoor soms verkeerde keuzes maken. Ze kwam in aanraking met drugs, alcohol en verkeerde mensen. Ze woonde niet lang op dezelfde plek en in verschillende groepen. Verslaving, schulden en zelf mensenhandel zijn allemaal onderdeel geweest van haar leven. Totdat ze erachter kwam dat ze zwanger was. Toen heeft ze gebroken met haar verleden. Allesbehalve makkelijk. Daar zit je dan als jonge vrouw met een klein kindje in een dorp waar weinig te beleven valt terwijl je van de stad, haar achterwijkjes en reuring houdt. Haar hele leven lang is ze omringt door chaos. Dat is niet makkelijk geweest en geeft weinig stabiliteit maar tegelijkertijd heeft die chaos ook iets gezelligs en is geen dag hetzelfde. Haar leven nu is compleet het tegenovergestelde. Iedere dag is hetzelfde en de muren komen op haar af. Toen ze een uitkering aanvroeg moest ze een voorbedacht traject aangaan. Dat paste niet helemaal bij haar. Via via is ze toen bij het jongerenwerk van LEVgroep terecht gekomen. Toevallig, alsof het zo moest zijn, was er op dat moment een jongerenwerkster bezig met het opzetten van een nieuwe activiteit genaamd Z.Z.ZUS. Waar jonge vrouwen via zelfontwikkeling het zelfbeeld en zelfvertrouwen versterken. Een lotgenotengroep waar erkenning en herkenning centraal staan en waar ze ervaringen, soms hele pijnlijke, met elkaar kunnen delen. Ze luisteren, adviseren en steunen elkaar.

Mieke is vrijwilliger van deze activiteit geworden. Ze ondersteunt de jongerenwerkster. Ze helpt mee dingen klaar te zetten, denk mee over de invulling, vangt soms dingen op en helpt waar ze kan. Ook buiten de avonden om is ze een luisterend oor voor de overige deelnemers. Het zetten van de eerste stap, het ‘gewoon doen’ heeft haar angst weggenomen. Ze was bang dat ze het niet kon, niet leuk vond en niets voor haar was. De jongerenwerker heeft haar hierbij geholpen en iedere stap naast haar gestaan. 

“Ik word heel erg beloond dat ik deze stap heb gezet. Ik ben hier dankbaar voor en trots op. Ik ben weer doelgericht iets voor mezelf aan het doen. Ik ben een moeder dus ik voel me zeker nuttig, maar dit doe ik voor mezelf en voor mijn eigen ontwikkeling. Een doel hebben, iets leuks om naar uit te kijken.” - Mieke 

Aldus Mieke in een interview in een lokale krant. Inmiddels is Mieke zelfs aan het denken of ze de opleiding voor ervaringsdeskundige wil volgen. Misschien moet haar ‘lieve mannetje’ eerst wat ouder zijn, maar er liggen weer mooie plannen op tafel.